Magdalena Majcher „Prawda przychodzi nieproszona”
Ta psychologiczna opowieść o kobiecie zmagającej się lękiem napadowym jest niezwykle wiarygodna. Cały proces dochodzenia do prawdy oraz stopniowe odkrywanie tajemnic intryguje i nie pozwala oderwać się od lektury. To fantastyczne połączenie powieści obyczajowej, psychologicznej i … kryminału. To, co fascynuje w tej opowieści, to pokazanie skomplikowanego obrazu kobiety uwięzionej w przeszłości. Boi się tego,...
Magdalena Majcher „Życie oparte na kłamstwach”
Drugi tom serii Osiedla Pogodnego po raz kolejny wprowadza nas w świat ludzi z pozoru szczęśliwych, bogatych, ustawionych życiowo. Po raz kolejny poznajemy świat, w którym nic nie jest takie, jakie się wydaje. Stwarzanie pozorów. Udawanie. Wypieranie prawdy, która mogłaby okazać się zbyt bolesna. Bo przecież jeśli się o czymś nie mówi, to to nie...
Magdalena Majcher „Nie czas na tajemnice”
Czyny, nie słowa. Właśnie one nas definiują. Nie lubiła więc się chwalić swoimi osiągnięciami. Wolała działać. Słowa to potężne oręże, które nieumiejętne używane potrafi bardzo mocno skrzywdzić. Czasami nawet zniszczyć. Raz wypowiedziane słowo pozostaje na zawsze. Dźwięczy nieraz w uszach i nie pozwala o sobie zapomnieć. Nawet, kiedy zostało użyte niesłusznie, a osoba, która je...
Przemysław Piotrowski „Piętno”
Znał tę postać. Prześladowała go od dzieciństwa, od najmłodszych lat. W snach, w ciemnych zakamarkach, nawet w lustrach, których nie lubił do dziś. Rosła, tężała i rozwijała się razem z nim, zawsze pojawiała się jednak jako cień, istota bez twarzy. (…) Gdy inne dzieci bały się duchów i potworów, on zawsze bał się tego szkaradnego...
Anna H. Niemczynow „Tamta kobieta”
Najlepszą modlitwą nie jest ta, w której prosimy, by Bóg spełnił nasze oczekiwania, ale ta, która zmienia nasze serca, byśmy to my chcieli spełnić Jego oczekiwania. Główna bohaterka, Roma Jasińska, ma plan na życie. A przynajmniej tak jej się wydaje. Chcę uciec z podkrakowskiej wsi do wielkiego miasta, pełnego możliwości, perspektyw i wolności. Bo przecież...
Max Czornyj „Zimny chirurg”
Tak wiele razy mogli mnie rozgryźć lub przyłapać. Tak wiele razy mogliby spróbować mnie powstrzymać. Stłamsiliby w zalążku to, co teraz nazywają złem. Zło. Zimny chirurg. Oto, kim jestem. Kim jest tytułowy Zimny chirurg? Jak wiele wspólnego ma z lekarską profesją? Czy określanie go „zimnym” sugeruje brak emocji, wyrachowanie i bezduszność? „Według nich (psychiatrów) wyrachowanie...
Robert Małecki „Żałobnica”
Nie jestem idealna. Raczej zepsuta i zła. I nie jestem tylko wdową. Jestem kobietą, która straciła pasierbicę. Czy jest na to jakieś odpowiednie słowo? Wątpię. Dlatego wolę o sobie mówić, że jestem żałobnicą. Anna Kowalska, czy może być bardziej pospolite imię i nazwisko? Wzbudza w czytelniku zdumienie swoją prostotą. Czy autor naprawdę nie znalazł innego,...
Agnieszka Jeż „Miłość warta wszystkiego”
Bo gdy jest za bardzo poukładane, to w człowieku budzą się podejrzenia. (…) Życie musi być lekko utytłane, bo inaczej to jakaś fikcja. Dwie płaszczyzny czasowe, dwa miejsca. Otwock w czasie drugiej wojny światowej oraz współczesna Warszawa. Na tym tle poznajemy trzy pary zakochanych w sobie ludzi, którzy zdecydowanie woleliby, aby ich życie nie było...
Joanna Jax „Drugi brzeg”
Nie da się w życiu wszystkiego zaplanować. A przypadki niekiedy wcale nie są przypadkami, ale znakami, więc nie należy ich lekceważyć. Nie wiadomo, dokąd cię zaprowadzą. Warszawa, 1919-1920 rok. Polska, chociaż wolna, ciągle walczy o swoją pozycję w świecie, na mapie, w sercach ludzi. Nieuchronnie nadciąga wojna z bolszewikami, którą należy koniecznie wygrać. Takie tło...
Max Czornyj „Córka nazisty”
Wiele powstało ostatnio książek, które opowiadają o drugiej wojnie światowej, o obozach, o zagładzie, o śmierci. Autorzy prześcigają się w przybliżeniu nam historii, takiej przez duże H. To dobrze, tak trzeba, należy o tym opowiadać. Wiedza o tym co było, dobre czy złe, jest potrzebna, aby tworzyć własne opinie i osądy. Czy „Córka nazisty” jest...
Najnowsze komentarze